Het jaarlijkse
trainingskamp van WWV is weer begonnen. Wederom in het Spaanse Girona,
thuishaven van zoveel wielerprofs. De keuze hiervoor is dus niet lastig uit te
leggen. De omgeving leent zich uitstekend om goed te kunnen trainen. Voldoende
heuvels en pittige klimmen, maar ook genoeg afwisseling met vlakke stukken
zodat je niet persé in het bezit hoeft te zijn van klimgeit-genen om het toch
naar je zin te hebben.
De groep is dit jaar ongekend groot. Met ruim 20 renners en 4 man begeleiding hebben we een groot huis nodig om iedereen een fatsoenlijke slaapplek te kunnen bieden. Dit huis is gevonden, iets ten zuiden van Girona. Met zoveel renners tegelijk op stap is voor mij ook nieuw en ik ben benieuwd wat het gaat opleveren. Je leert elkaar wel beter kennen gedurende zo’n trainingsweek, maar om met een groep van dit formaat iedereen beter te leren kennen vraagt misschien wel om een trainingsmaand.
Centraal staan dus de
(stevige) trainingen en het groepsgevoel versterken. Voor het eerste is de hulp
ingeschakeld van Paul Kneppers (Campo Bicicleta). Aan de hand van het
opgestelde trainingsschema zal hij mooie routes uitzetten waarop we ons
helemaal suf kunnen trainen. Het groepsgevoel versterken is iets wat bij de club al vaak uit zichzelf goed
gaat en ik ben ervan overtuigd dat het met de huidige selectie ook wel goed
komt. Daar hoeven we dus niet voor op survivalkamp.
Een survivalkamp lijkt
het inmiddels wel te worden want meerdere renners zijn ondertussen geveld door
buikklachten of andere ziekteverschijnselen. Het is niet dat we ons echt zorgen
maken (daarvoor zijn de klachten niet ernstig genoeg), maar leuk is het niet
als er elke dag weer iemand anders opstaat met het gevoel overreden te zijn
door een vrachtwagen. Al is dat misschien niet de beste metafoor om te gebruiken
als wielrenner in Spanje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten