Nu was ik echter niet van plan om het snel op te geven, daarvoor zijn mijn benen vandaag te goed en we zijn pas halverwege een wedstrijd die nog volledig open ligt. Ik had al wat premies verzameld en herstelde goed van de inspanningen. Mijn aanvraag voor een ronde vergoeding wordt door de jury gehonoreerd, de ronde van Haamstede wacht wel op iemand, en ik sluit weer aan in het peloton alsof er niks is gebeurd. De koers gaat verder en niet veel later beland ik in een kopgroep met drie anderen.
We hebben van de drie kwantitatief best vertegenwoordigde ploegen een mannetje mee, wat helpt om weg te komen. De samenwerking is goed en zo bouwen we gestaag aan onze voorsprong. Omdat ik al wat punten voor de leidersprijs heb verzameld besluit ik maar eens op twee paarden te wedden en maak lange kopbeurten in de finishstraat om mijn puntentotaal te vergroten. Mijn medevluchters staan het toe want verder hoef ik niet te verzaken.
We naderen de finale en ik merk dat ik nog redelijk fris zit. Dit terwijl ik uit het rijden van mijn collega-vluchters op denk te maken dat zij het steeds lastiger krijgen. Toneelspel of niet, ik krijg er steeds meer moraal van. Bij het ingaan van de laatste ronde probeert de renner van De Mol het, maar ver komt hij niet. De daaropvolgende counter kan hij niet beantwoorden en we blijven met drie man over, podium gegarandeerd. Zo denken mijn twee overgebleven concurrenten er ook over en dus is er even een gewapende vrede.
In de laatste kilometer probeert eerst de man van Willebrord Wil Vooruit het, maar deze poging wordt gepareerd door Michel van Theo Middelkamp. Ik wordt in een zetel naar de streep gebracht, kies mijn moment en kan met de armen omhoog over de streep komen. Heerlijk om na alle tegenslag een overwinning te boeken. Hopelijk is het tij gekeerd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten