Ho Chi Minh City, the final destination

After two weeks of suffering, laughing, crying, enjoying, riding, sightseeing, working, relaxing and lots of sweating, we have finally arrived at our final destination: Ho Chi Minh city. The last few days weren't that straightforward though. We were not merely chasing stage wins, we were in the mix for the prestigious overall classifications, both individual and teams.

Tour de Banyuwangi Ijen

Dit verhaal typ ik terwijl naast mij Bob in foetus-houding ligt te slapen op een naar verhouding best wel oké bankje in Kuala Lumpur Airport. Want ja, een nachtje doorhalen vanwege vertragingen en het mislopen van je laatste vlucht naar Amsterdam hoort ook wel een beetje bij het avontuur. Slapen doe ik thuis wel weer. Seizoen klaar, tijd zat.

Hoe je een heuvel-parcours afvlakt

Nu we twee dagen verder zijn heb ik inmiddels de teleurstelling wel achter me kunnen laten en kan ik wel genieten van de zilveren plak die hier naast me op tafel ligt. Hoewel het NK vrijwel elk jaar wel een doel voor mij is had ik dit jaar toch wel mijn twijfels.

Une course déjà vu

Een nieuw wielerseizoen vraagt om nieuwe wielerverhalen. Een ‘nieuw’ verhaal schrijven is niet zo eenvoudig meer, want na al die jaren koers krijg je bijna het idee dat je alles al een keer meegemaakt hebt. Une course déjà vu. 

Giải Xe Đạp Quốc Tế VTV - Cúp Tôn Hoa Sen

Giải Xe Đạp Quốc Tế VTV - Cúp Tôn Hoa Sen. En dat elke dag weer, duizend keer herhaald. Dat er in Vietnam nog wat restanten van het communistische regime te vinden zijn bleek ook wel tijdens het dagelijks appèl. De eerste keer werden we hier nogal door verrast. De openingsceremonie bleek vrij uitgebreid, met mooie speeches (in het Vietnamees, waar echt geen touw aan vast te knopen is) en dansjes. Van de renners werd daarbij doodleuk verwacht een uur lang als klapvee in de brandende zon in het gelid te gaan staan, het draait natuurlijk niet om de renners. Prima voorbereiding op een koers.

Ronde van Haamstede

Een soepele koprol en ik sta alweer op mijn benen om de schade te checken. Een sneetje op mijn linker scheenbeen, waarschijnlijk na contact met een kettingblad, en verder niks. Mijn fiets heeft wel een flinke tik gehad maar doet het nog. Alvorens ik op de fiets stap kijk ik nog even om naar de veroorzaker van de valpartij. Die heeft het aanzienlijk slechter getroffen, maar gelukkig is hulp snel ter plaatse. Hoe is het mogelijk, weer een valpartij, ik lijk er wel een abonnement op te hebben. 

Criteriumseizoen

Één zwaluw maakt nog geen zomer, en dus maakt één criterium nog geen criteriumseizoen. Na de deceptie in Honselersdijk leek het er even op dat dit jaar mijn rondjes-om-de-kerk-seizoen wel eens overgeslagen zou worden. Een weekje knäckebröd eten heeft gelukkig tot voldoende moraal en conditie geleid om gisteren ook mijn tweede Westlandse criterium af te werken, waarmee gesteld kan worden dat het criteriumseizoen nu ook voor mij begonnen is.

Knäckebröd Köers (part II)

Bracht het eerste deel van de Knäckebröd Köers u op het puntje van uw stoel? Dan is hier het vervolgstuk over de spannende avonturen die onze vrolijke wielervrienden beleefden in het Zweedse Tidaholm.

Knäckebröd Köers (part I)

Zweden, het land van Zlatan, Volvo, Ikea en knäckebröd. En van een mooie zesdaagse etappekoers. Zes dagen, zes renners, zes verhalen. Een verslag van de eerste drie etappes.

Geen goesting

Het is niet leuk om te schrijven dat het niet lekker loopt. Vandaar ook dat het alweer even geleden is dat ik wat zinnigs op dit digitale kladblok heb gekwakt. Na mijn eerder opgelopen blessure moest ik noodgedwongen mijn ambities voor dit seizoen bijstellen. Om tijdens het herstel een doel te hebben om naartoe te werken had ik het NK niet uit mijn kalender getip-ext, maar toch met een potloodje nog onderstreept. Dat ik in topvorm aan de start zou kunnen verschijnen was dan wel uitgesloten, maar op 90% zou ik toch ook mee moeten kunnen doen voor een korte klassering.

Analyse van een sprint

Heb je het in het wielrennen over sprinten, dan denk je aan een maximale korte inspanning van ongeveer 200 meter waarbij je werkelijk alles geeft. Je kunt het trainen, dat alles geven. Heb je dat goed getraind, dan moet je natuurlijk nog zorgen dat je in de juiste positie komt om hiermee ook te kunnen winnen. Maar een goede uitgangspositie en sterke fysieke kwaliteiten leveren niet altijd de winst op. 

Laten we eens een blik werpen op onderstaande foto van de sprintaankomst in de 7e etappe van de Tour of San Luis van 2016. Van links naar rechts: Lowndes, Viviani, Sagan en Mareczko. Wie wint deze sprint?

Kantjes bijharken

Opeens heb je het: je wordt tuinman.

Als iemand nu langs het parcours van het districtskampioenschap in Hardinxveld-Giessendam loopt, zal hij kunnen zien dat alle kantjes er strak bij liggen. Mede te danken aan ondergetekende die bijna de gehele koers op het kantje heeft lopen harken. 

Down, and out for a few weeks

Na de Omloop van de Glazen stad was ik eventjes van de wereld. Voornamelijk mentaal moest ik die tik verwerken, maar fysiek was ik ook niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Een goede portie asfalteczeem was netjes verdeeld over mijn lichaam en dat herstel vroeg toch wel wat energie. Tel daarbij op dat ook mijn rug beurs was en mijn rechterknie weer een opdonder had gekregen, dezelfde knie die ik een paar weken in eerder in Spanje ook al had geblesseerd. Dan kun je vast begrijpen dat ik me voelde als overreden door een vrachtwagen. 

Teleurstellende Thuiswedstrijd

Mijn eerste Hollandse koers van het jaar, thuiswedstrijd Omloop van de Glazen Stad, is uitgelopen op een deceptie. Eigenlijk heb ik nog helemaal geen zin om erover te schrijven, maar misschien dat ik op deze manier de teleurstelling een beetje kan verwerken. 

Foto: Harfoto.nl

Koersritme

De voorbereiding zit erop, het seizoen vangt voor mij nu ook aan. Aanstaande zondag is mijn eerste grote doel van dit jaar, de Omloop van de Glazen Stad. Een koers die mij wel ligt en bovendien als thuiskoers aangemerkt kan worden. Extra motivatie dus om hier wat moois te laten zien. Nu heb ik alleen nog wat twijfel over hoe ik al dat klimwerk onder de Spaanse zon heb verteerd.

45e Trofeo Joan Escola

Nu zijn we echt los. Geen trainingskoers meer, maar voor het echie! En ook niet zo’n vlak, simpel vierkantje zoals bij mijn vorige bericht, maar een serieuze omloop met ook wat klimwerk erin verstopt. Nouja, verstopt…

De weg naar het beloofde bami-land

Een beetje WTOS’er gaat graag naar de Bami. En waar kun je nu beter naar de Bami gaan dan in China, het beloofde Bami-land? Ik hoefde er dus niet lang over na te denken toen mij gevraagd werd om weer de Tour of Poyang Lake te rijden, een 11-daagse etappekoers in de Chinese provincie Jiangxi.