 |
| Foto: Harfoto.nl |
De dag begon uitstekend. Blauwe lucht, stralend zonnetje, weinig wind en een prima temperatuur voor de tijd van het jaar, al vond mijn semi-Spaanse ik het nog wel wat fris. Goed uitgerust en goed gevoed op de fiets naar de start, beter dan dat kun je het bijna niet hebben. We stonden vandaag ook met een goede ploeg aan de start dus dat motiveert nog meer. De benen voelden de afgelopen week al goed en vandaag was het niet anders. Vandaag zou mijn dag worden.
In het begin was het weer even wennen aan het zenuwachtige Nederlandse koersen, maar daar was ik eigenlijk al vrij snel doorheen. Zorgen over een gebrek aan koerssnelheid konden de prullenbak in. Ik kon me zonder problemen voorin houden. De koers bleef lang gesloten, tot een groep ontsnapte bij Berkel en Rodenrijs. Even daarna ging het in het peloton op de kant en zat ik eigenlijk wat te ver van achteren, net achter een breukje. Ik maakte me nog geen zorgen en kon door slim gebruik te maken van anderen makkelijk weer terug keren in het peloton. Goede benen, nog steeds niks geleden, niks aan de hand.
 |
| Foto: Harfoto.nl |
Na Delft waren we met de ploeg scherp om vooraan te zitten voor het opdraaien van de Gaag, dus nog steeds niks aan de hand. Mijn vermoeden dat de koplopers het niet gingen redden werd bevestigd, al was het pas bij de lokale omlopen dat het peloton ze weer inrekende. Om problemen voor te zijn wilde ik me voorin schuilhouden in de buurt van mijn ploeggenoten. Helaas bleek dit juist problemen op te leveren. Ik probeerde me breed te maken om mijn plek te behouden, maar toch haakte mijn stuur in dat van een concullega waardoor we samen tegen de vlakte gingen.
De schade leek nog beperkt, dus snel de ketting erop gelegd en de achtervolging ingezet. Door de val was het peloton in stukken gebroken en al snel vond ik in een renner van De Rijke een goede metgezel om van groep naar groep te springen. De benen deden nog steeds hun werk, al moesten ze meer doen dan ik voor ogen had zo laat in de koers. We wisten uiteindelijk nog wel aan te sluiten bij het jagende peloton en ik kon me even later weer van voren melden bij het ingaan van de laatste 10 kilometer.
 |
| Foto: Harfoto.nl |
Ik herstelde goed van de inspanningen en had weer vertrouwen om nog voor een goede uitslag te gaan. Een plek bij de eerste 10 รก 15 in het peloton was wederom niet voldoende om veilig te blijven: op anderhalve kilometer van de streep werd ik onderuit gekegeld door een lompe manoeuvre van een andere renner. Dag goede benen, dag goede uitslag. Naast de lichamelijke schade zoals schaafwonden aan alle kanten, was het vooral de mentale klap die hard aankwam. Deze wedstrijd had ik zo gedisciplineerd naartoe gewerkt, dan is het erg jammer als het zo afloopt. Nu moet de knop worden omgezet. Hopelijk genezen de verwondingen snel zodat ik komende donderdag nog iets kan laten zien in de vierdaagse Arden Challenge.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten