Ronde van Haamstede

Een soepele koprol en ik sta alweer op mijn benen om de schade te checken. Een sneetje op mijn linker scheenbeen, waarschijnlijk na contact met een kettingblad, en verder niks. Mijn fiets heeft wel een flinke tik gehad maar doet het nog. Alvorens ik op de fiets stap kijk ik nog even om naar de veroorzaker van de valpartij. Die heeft het aanzienlijk slechter getroffen, maar gelukkig is hulp snel ter plaatse. Hoe is het mogelijk, weer een valpartij, ik lijk er wel een abonnement op te hebben. 

Criteriumseizoen

Één zwaluw maakt nog geen zomer, en dus maakt één criterium nog geen criteriumseizoen. Na de deceptie in Honselersdijk leek het er even op dat dit jaar mijn rondjes-om-de-kerk-seizoen wel eens overgeslagen zou worden. Een weekje knäckebröd eten heeft gelukkig tot voldoende moraal en conditie geleid om gisteren ook mijn tweede Westlandse criterium af te werken, waarmee gesteld kan worden dat het criteriumseizoen nu ook voor mij begonnen is.

Knäckebröd Köers (part II)

Bracht het eerste deel van de Knäckebröd Köers u op het puntje van uw stoel? Dan is hier het vervolgstuk over de spannende avonturen die onze vrolijke wielervrienden beleefden in het Zweedse Tidaholm.

Knäckebröd Köers (part I)

Zweden, het land van Zlatan, Volvo, Ikea en knäckebröd. En van een mooie zesdaagse etappekoers. Zes dagen, zes renners, zes verhalen. Een verslag van de eerste drie etappes.

Geen goesting

Het is niet leuk om te schrijven dat het niet lekker loopt. Vandaar ook dat het alweer even geleden is dat ik wat zinnigs op dit digitale kladblok heb gekwakt. Na mijn eerder opgelopen blessure moest ik noodgedwongen mijn ambities voor dit seizoen bijstellen. Om tijdens het herstel een doel te hebben om naartoe te werken had ik het NK niet uit mijn kalender getip-ext, maar toch met een potloodje nog onderstreept. Dat ik in topvorm aan de start zou kunnen verschijnen was dan wel uitgesloten, maar op 90% zou ik toch ook mee moeten kunnen doen voor een korte klassering.

Analyse van een sprint (deel 2)

In mijn vorige artikel suggereerde ik dat wanneer Sagan in de sprint zijn ellebogen wat naar binnen zou trekken, hij al veel sneller zou kunnen sprinten, mits zijn vermogen gelijk blijft. Deze hypothese is lastig te bewijzen zonder vergelijkingsmateriaal. Nu is er een andere renner die het afgelopen jaar zijn sprintpositie duidelijk heeft aangepast in de zoektocht naar meer snelheid. Het gaat hier om talentvolle spurtbom Caleb Ewan. Hij is pas 21 jaar, maar heeft al een behoorlijk palmares opgebouwd. Begin dit jaar baarde hij opzien door in de eerste Australische koersen een op het oog aerodynamische, maar ook riskante houding aan te nemen in de sprint.

Analyse van een sprint

Heb je het in het wielrennen over sprinten, dan denk je aan een maximale korte inspanning van ongeveer 200 meter waarbij je werkelijk alles geeft. Je kunt het trainen, dat alles geven. Heb je dat goed getraind, dan moet je natuurlijk nog zorgen dat je in de juiste positie komt om hiermee ook te kunnen winnen. Maar een goede uitgangspositie en sterke fysieke kwaliteiten leveren niet altijd de winst op. 

Laten we eens een blik werpen op onderstaande foto van de sprintaankomst in de 7e etappe van de Tour of San Luis van 2016. Van links naar rechts: Lowndes, Viviani, Sagan en Mareczko. Wie wint deze sprint?